نمایش نهج البلاغه - حکمت : 417 - تفسیر توبه و استغفار


حکمت : 417 - تفسیر توبه و استغفار
ترجمه : علامه جعفری

و به گوینده ای که در حضور آن حضرت گفت: (طلب بخشش می کنم از خداوند) فرمود: مادر به عزایت بنشیند. آیا می دانی استغفار (طلب بخشش) چیست؟ استغفار درجه انسان های نایل به عالم علیین است و این کلمه اسمی است که شش معنی دارد: اول پشیمانی از آنچه گذشته. دوم تصمیم بر برنگشتن به طرف آن برای همیشه. سوم حقوق مخلوقات را به خود آنان برگردانی. تا در کمال پاکی خدا را دیدار کنی و بار هیچ گناهی را بر دوش خود نکشی و چهارم درباره هر تکلیفی که برای تو لازم الاجرا بوده دقت نمایی و آنچه را که ضایع کرده ای حق آن را ادا کنی و پنجم گوشتی را که از حرام در بدنت روییده است، با اندوه پشیمانی ذوب کنی تا پوست بر استخوان بچسبد و گوشت تازه ای مابین آنها بروید و ششم آن که سختی اطاعت را بر جسمت بچشانی همانگونه که شیرینی گناه را بر آن چشانده ای. در این موقع است که می توانی بگویی: (استغفرالله) .


بزرگتر  کوچکتر 
تصاویر نهج البلاغه مرکز طبع و نشر قرآن کریم با ترجمه استاد انصاریان
نهج البلاغه مرکز طبع و نشر قرآن کریم صفحه 449






با متن عربی جستجو فراز بعد فراز قبل 
خدمات تلفن همراه
مراجعه: 181,821,954