المناجات الاُولی :«مناجات التَّائِبینَ»
مناجات اول: مناجات توبه كنندگان
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
اِلهي اَلْبَسَتْنِي الْخَطايا ثَوْبَ مَذَلَّتي ، وَجَلَّلَنِي التَّباعُدُ مِنْكَ لِباسَ
خدایا خطاها و گناهان لباس خواری بر تنم کرده و دوری از تو جامه
مَسْكَنَتي ، وَاَماتَ قَلْبي عَظيمُ جِنايَتي ، فَاَحْيِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْكَ يا اَمَلي
بیچارگی بر تنم افکنده و برزگ جنایتم دلم را میرانده پس تو زنده اش کن به بازگشت خودت (به سوی من) ای آرزو
وَبُغْيَتي ، وَيا سُؤْلي وَمُنْيَتي ، فَوَ عِزَّتِكَ ما اَجِدُ لِذُنوُبي سِواكَ غافِراً،
و مقصودم و ای خواسته و آرمانم به عزتت سوگند برای گناهانم جز تو آمرزنده ای نیابم
وَلا اَري لِكَسْري غَيْرَكَ جابِراً، وَقَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنابَةِ اِلَيْكَ، وَعَنَوْتُ
و برای شکستگیم جز تو شکسته بندی نبینم و من به وسیله آه و ناله کردن به سوی تو بدرگاهت خاضع گشته و با زاری کردن
بِالْاِسْتِكانَةِ لَدَيْكَ، فَاِنْ طَرَدْتَني مِنْ بابِكَ فَبِمَنْ اَلوُذُ، وَاِنْ رَدَدْتَني
در برابرت خود را به خواری کشاندم پس اگر توام از درگاه خویش برانی در آن حال به که روآورم؟ و اگر توام
عَنْ جَنابِكَ فَبِمَنْ اَعُوذُ، فَوا اَسَفاهُ مِنْ خَجْلَتي وَافْتِضاحي ، وَوا لَهْفاهُ
از نزد خویش بازگردانی به که پناه برم؟ و بس افسوس از شرمندگی و رسواییم و ای دریغ
مِنْ سُوءِ عَمَلي وَاجْتِراحي ، اَسْئَلُكَ يا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبيرِ، وَيا جابِرَ
از کار بد و گناهانی که به دست آورده ام از تو خواهم ای آمرزنده گناه بزرگ و ای شکسته بند
الْعَظْمِ الْكَسيرِ، اَنْ تَهَبَ لي مُوبِقاتِ الْجَرآئِرِ، وَتَسْتُرَ عَلَيَّ فاضِحاتِ
استخوان شکسته که ببخشی بر من گناهان نابود کننده ام را و بپوشی بر من کارهای پنهانی
السَّرآئِرِ، وَلا تُخْلِني في مَشْهَدِ الْقِيامَةِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِكَ وَغَفْرِكَ،
رسواکننده را و مرا در بازار قیامت از نسیم جان بخش عفو و آمرزشت محروم نفرمایی و از
وَلاتُعْرِني مِنْ جَميلِ صَفْحِكَ وَسَتْرِكَ، اِلهي ظَلِّلْ عَلي ذُنُوبي
لباس زیبای گذشت و چشم پوشی خود برهنه ام نکنی خدایا سایه ابر رحمتت را بر گناهانم بینداز
غَمامَ رَحْمَتِكَ، وَاَرْسِلْ عَلي عُيُوبي سَحابَ رَاْفَتِكَ، اِلهي هَلْ
و ابرریزان مهربانی و رأفتت را برای شستشوی عیب هایم بفرست خدایا آیا
يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْابِقُ اِلاَّ اِلي مَوْلاهُ، اَمْ هَلْ يُجيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ اَحَدٌ سِواهُ،
بنده فراری جز به درگاه مولایش به کجا بازگردد یا آیا کسی جز او هست که وی را از خشم او پناه دهد
اِلهي اِنْ كانَ النَّدَمُ عَلَي الذَّنْبِ تَوْبَةً فَاِنّي وَعِزَّتِكَ مِنَ النَّادِمينَ،
معبودا اگر پشیمانی بر گناه توبه محسوب شود پس به عزتت سوگند که به راستی من از پشیمانانم
وَاِنْ كانَ الْإِسْتِغْفارُ مِنَ الْخَطيئَةِ حِطَّةً فَاِنّي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرينَ،
و اگر آمرزش خواهی از خطا آن را پاک کند پس به راستی من از آمرزش خواهانم
لَكَ الْعُتْبي حَتّي تَرْضي ، اِلهي بِقُدْرَتِكَ عَلَيَّ تُبْ عَلَيَّ، وَبِحِلْمِكَ
خدایا تو را سزد که مرا مؤاخذه کنی تا گاهی که خوشنود شوی خدایا به همان قدرتی که بر من داری توبه ام بپذیر و به بردباریت
عَنّيِ اعْفُ عَنّي ، وَبِعِلْمِكَ بي اِرْفَقْ بي ، اِلهي اَنْتَ الَّذي فَتَحْتَ
از من بگذر و به همان علمت که به احوالم داری با من مدارا کن خدایا تویی که دری از عفو خود
لِعِبادِكَ باباً اِلي عَفْوِكَ، سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ فَقُلْتَ تُوبُوا اِلَي اللَّهِ تَوْبَةً
به سوی بندگانت باز کردی و نامش را توبه گذاردی و فرمودی «به سوی خدا بازگردید با توبه
نَصُوحاً، فَما عُذْرُ مَنْ اَغْفَلَ دُخُولَ الْبابِ بَعْدَ فَتْحِهِ، اِلهي اِنْ كانَ
صادقانه» پس دیگر چه عذری دارد آن کس که از وارد شدن در این در باز شده غفلت ورزد خدایا اگر به راستی
قَبُحَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ، فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ، اِلهي ما اَنَا بِاَوَّلِ
سرزدن گناه از بنده ات زشت است ولی گذشت نیز از نزد تو نیکو است معبودا من نخستین کسی نیستم
مَنْ عَصاكَ فَتُبْتَ عَلَيْهِ، وَتَعَرَّضَ لِمَعْرُوفِكَ فَجُدْتَ عَلَيْهِ، يا مُجيبَ
که نافرمانیت کرده و توبه پذیرش گشته ای و خواستار احسانت گشته و تو بر او احسان
الْمُضْطَرِّ، يا كاشِفَ الضُّرِّ، يا عَظيمَ الْبِرِّ، يا عَليماً بِما فِي السِّرِّ، يا
کرده ای
ای پذیرنده بیچاره ای غمزدا ای بزرگ احسان ای دانای اسرار نهان ای
جَميلَ السِّتْرِ، اِسْتَشْفَعْتُ بِجُودِكَ وَكَرَمِكَ اِلَيْكَ، وَتَوَسَّلْتُ بِجَنابِكَ
نیکو پرده پوش شفیع گردانم نزد تو جود و کرمت را و توسل جستم به حضرتت و به مهربانیت
وَتَرَحُّمِكَ لَدَيْكَ، فَاسْتَجِبْ دُعآئي ، وَلا تُخَيِّبْ فيكَ رَجآئي ،
در پیش تو پس دعایم مستجاب کن و امیدم را درباره خودت به نومیدی مبدل مکن
وَتَقَبَّلْ تَوْبَتي ، وَكَفِّرْ خَطيئَتي بِمَنِّكَ وَرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
و توبه ام را بپذیر و گناهم را به کرم و مهربانی خود نادیده گیر ای مهربانترین مهربانان