صلوات بر امام موسی کاظم علیه السلام
مؤلف گويد سيد جليل علي بن طاوس رضي الله عنه در مصباح الزائر در يكي از زيارات حضرت موسي بن جعفر عليهما السلام اين صلوات را بر آن حضرت كه محتوي است بر شمه اي از فضائل و مناقب و عبادت و مصائب آن جناب نقل كرده البته زاير از فيض خواندن آن خود را محروم نكند.
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ، وَصَلِّ عَلي موُسَي بْنِ جَعْفَرٍ،
خدایا درود فرست بر محمد و خاندانش و درود فرست بر موسی بن جعفر
وَصِيِّ الْأَبْرارِ، وَاِمامِ الْأَخْيارِ وَعَيْبَةِ الْأَنْوارِ، وَوارِثِ السَّكينَةِ
وصی آقایان نیکوکار و پیشوای خوبان و گنجینه انوار و وارث آرامش
وَالْوَقارِ، وَالْحِكَمِ وَالْأثارِ، الَّذي كانَ يُحْيِي اللَّيْلَ بِالسَّهَرِ اِلَي
و وقار و فرزانگی و آثار (و نشانه ها) آن بزرگواری که شب زنده دار و بیدار بود تا هنگام
السَّحَرِ بِمُواصَلَةِ الْأِسْتِغْفارِ، حَليفِ السَّجْدَةِ الطَّويلَةِ، وَالدُّموُعِ
سحر و پیوسته مشغول استغفار بود
همدم و رفیق سجده های طولانی و اشکهای
الْغَزيرَةِ وَالْمُناجاتِ الْكَثيرَةِ، وَالضَّراعاتِ الْمُتَّصِلَةِ، وَمَقَرِّ النُّهي
ریزان و مناجات بسیار و زاری و ناله پیوسته بود
و هم او مقر عقل و خرد
وَالْعَدْلِ، وَالْخَيْرِ وَالْفَضْلِ، وَالنَّدي وَالْبَذْلِ، وَمَأْلَفِ الْبَلْوي وَالصَّبْرِ،
و عدالت و نیکی و فضیلت و بخشش و جود و عطا بود و نیز آن حضرت خوگرفته بود به بلا و شکیبائی
وَالْمُضْطَهَدِ بِالظُّلْمِ، وَالْمَقْبوُرِ بِالْجَوْرِ، وَالْمُعَذَّبِ في قَعْرِ السُّجوُنِ،
و پایمال ظلم و ستم گشت و به ظلم و جور در قبر رفت و در سیاه چالهای زندان
وَظُلَمِ الْمَطاميرِ، ذِي السَّاقِ الْمَرْضُوضِ بِحَلَقِ الْقُيوُدِ، وَالْجَنازَةِ
وسلولهای تاریک تحت شکنجه و عذاب بودآن بزرگواری که ساق پایش از فشار حلقه های کُند و زنجیر شکسته و خرد شد
الْمُنادي عَلَيْها بِذُلِّ الْأِسْتِخْفافِ، وَالْوارِدِ عَلي جَدِّهِ الْمُصْطَفي
و صاحب آن جنازه مقدسی که جلوش جار می زدند با کمار خواری و سبکی و آنکه درآمد بر جدش مصطفی
وَاَبيهِ الْمُرْتَضي ، وَاُمِّهِ سَيِّدَةِ النِّسآءِ، بِاِرْثٍ مَغْضُوبٍ وَ وِلآءٍ
و پدرش (علی) مرتضی و مادرش بانوی زنان در حالی که ارثش به یغما رفته و حکومتش ربوده شده
مَسْلوُبٍ، وَاَمْرٍ مَغْلوُبٍ، وَدَمٍ مَطْلوُبٍ، وَسَمٍّ مَشْروُبٍ، اَللّهُمَّ وَكَما
و در کار خود مغلوب دشمنان گشته
و دشمن ریختن خونش را می خواست با زهری که به او خورانیدند خدایا چنانچه
صَبَرَ عَلي غَليظِ الْمِحَنِ، وَتَجَرَّعَ غُصَصَ الْكُرَبِ، وَاسْتَسْلَمَ لِرِضاكَ،
او صبر کرد بر سختی محنت و سرکشید جرعه های گرفتاری را و تن داد به رضایت تو
وَاَخْلَصَ الطَّاعَةَ لَكَ، وَمَحَضَ الْخُشوُعَ، وَاسْتَشْعَرَ الْخُضوُعَ وَعادَي
و اطاعت کرد تو را از روی اخلاص و بی آلایش در برابرت فروتن گشت و خضوع نمود و دشمنی کرد
الْبِدْعَةَ وَاَهْلَها، وَلَمْ يَلْحَقْهُ في شَيْ ءٍ مِنْ اَوامِرِكَ وَنَواهيكَ لَوْمَةُ
با بدعت و بدعت گزاران و سرزنشهای ملامت کنندگان بهیچوجه و در هیچ یک از اوامر و نواهی تو در او مؤثر
لآئِمٍ، صَلِّ عَلَيْهِ صَلوةً نامِيَةً مُنْيفَةً زاكِيَةً، توُجِبُ لَهُ بِها شَفاعَةَ اُمَمٍ
نگشت درود فرست بر او درودی با برکت و بلندمرتبه و پاکیزه که موجب شود بدان شفاعت امتهائی
مِنْ خَلْقِكَ، وَقُروُنٍ مِنْ بَراياكَ، وَبَلِّغْهُ عَنَّا تَحِيَّةً وَسَلاماً، وَآتِنا مِنْ
از خلق تو را و شامل مردمانی از قرون گذشته شود و برسان به او از جانب ما تحیت و سلامی و بده به ما از
لَدُنْكَ في مُوالاتِهِ فَضْلاً وَاِحْساناً، وَمَغْفِرَةً وَرِضْواناً، اِنَّكَ ذوُ
نزد خویش به پاداش دوستی او فضل و احسان و آمرزش و خوشنودی خودت را که تو دارای
الْفَضْلِ الْعَميمِ، وَالتَّجاوُزِ الْعَظيمِ، بِرَحْمَتِكَ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
فضلی همگانی و گذشت بزرگی هستی به رحمتت ای مهربانترین مهربانان