توصیه ای است از آن حضرت (علیه السلام):
به لشکریانش پیش از رویارویی با دشمن در صفین
جنگ را با آنان آغاز نکنید، مگر این که آنان شروع کنند، زیرا- سپاس خدای را- حجت (منطق) با شما است و این که آنان را رها کنید تا جنگ را شروع کنند، حجت دیگری از شما است علیه آنان. پس در آن هنگام که دشمن شکست خورد کسی را که پشت به جنگ کرده است نکشید و به کسی که عاجز از دفاع از خویشتن است، صدمه ای نزنید و هیچ مجروحی را که از کار افتاده است، با ظلم مکشید و با وارد کردن اذیت بر زنان، آنان را به هیجان درنیاورید، اگر چه به نوامیس شما دشنام بدهند و به فرماندهان ناسزا بگویند، زیرا آنان از حیث انواع نیروها و نفس و تعقل دستخوش ناتوانی هستند. در آن دوران که آنان مشرک بودند مامور بودیم که از ایذا و آسیب زدن به زنان خودداری کنیم و اگر مردی در زمان جاهلیت (حتی) با ضربه کوچک یک سنگ و یا عصا و چوب، به زن تعرض می کرد، به جهت همین تعدی ناچیز، آن مرد و اولاد او که پس از او به دنیا می آمدند، توبیخ می گشتند.