شب و روز نیمه ماه رجب:
شب نيمه ماه رجب شب شريفي است و در آن چند عمل است.
اول غسل.
دوم احياء آن به عبادت چنانكه علامه مجلسي فرموده.
سوم زيارت امام حسين عليه السلام.
چهارم شش ركعت نماز كه در شب سيزدهم ذكر شد.
پنجم سي ركعت نماز در هر ركعت حمد و ده مرتبه توحيد و اين نماز را سيد از حضرت رسول صلي الله عليه و آله نقل كرده با فضيلت بسيار.
ششم دوازده ركعت نماز هر دو ركعت به يك سلام و در هر ركعت هر يك از سوره حمد و توحيد و فلق و ناس و آية الكرسي و قدر را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگويد
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا وَ لا أَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ وَلِيّا.
خدایا خدایا
پروردگارا چیزى را شریک او نسازم
و جز او سرپرستى نگیردم
و هر چه مي خواهد بخواند و اين نماز را بدين طريق سيد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده و لكن شيخ در مصباح فرموده: روايت كرده داود بن سرحان از حضرت صادق عليه السلام كه فرمود: بجا مي آوري در شب نيمه رجب دوازده ركعت نماز مي خواني در هر ركعت حمد و سوره و چون فارغ شدي از نماز مي خواني بعد از آن حمد و معوذتين و سوره اخلاص و آية الكرسي را چهار مرتبه و مي گويي بعد از آن
سُبْحَانَ اللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ
منزّه است خدا و سپاس خاص اوست و معبودى جز او نیست و او بزرگتر از هر وصفى است
چهار مرتبه پس مي گويي
اللَّهُ اللَّهُ رَبِّي لا أُشْرِكُ بِهِ شَيْئا ،وَ مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ
خدایا خدایا پروردگارا چیزى را شریک او نسازم
و هرچه او خواهد شود نیرویى نیست جز خداى برتر و بزرگ.
و بجا مي آوري در شب بيست و هفتم نيز مثل اين را.
روز نيمه رجب:
روز مباركي است و در آن چند عمل است.
اول غسل.
دوم زيارت حضرت امام حسين عليه السلام. از ابن ابي نصر منقول است كه گفت: سؤال كردم از حضرت امام رضا عليه السلام كه در چه ماه زيارت كنيم امام حسين عليه السلام را فرمود در نيمه رجب و نيمه شعبان.
سوم نماز سلمان به نحوي كه در روز اول گذشت.
چهارم چهار ركعت نماز بخواند و بعد از سلام دست خود را پهن كند و بگويد :
اَللّهُمَّ يا مُذِلَّ كُلِّ جَبَّارٍ، وَيا مُعِزَّ الْمُؤْمِنينَ، اَنْتَ كَهْفي حينَ تُعْيينِي
خدایا ای خوارکننده هر ستمکار سرکش و ای عزت بخش مؤمنان تویی پناهگاه من در آن هنگام که از راه ها وامانده شوم
الْمَذاهِبُ، وَاَنْتَ بارِئُ خَلْقي رَحْمَةً بي ، وَقَدْ كُنْتَ عَنْ خَلْقي غَنِيّاً، وَلَوْ لا
و تویی که از روی مهری که به من داشتی به خلقت من دست زدی در صورتی که از خلقتم بی نیاز بودی و اگر مهر تو نبود به طور مسلم من
رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْهالِكينَ، وَاَنْتَ مُؤَيِّدي بِالنَّصْرِ عَلي اَعْدآئي ، وَلَوْ لا
در زمره نابودان بودم و تویی که مرا به وسیله یاری دادن بر دشمنانم کمک دهی و اگر
نَصْرُكَ اِيَّايَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحينَ، يا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعادِنِها،
یاری تو نبود بطور حتم من از رسوایان بودم ای فرستنده رحمت از معدن های آن
وَمُنْشِئَ الْبَرَكَةِ مِنْ مَواضِعِها، يا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِ
و ای پدید آرنده برکت از جاهای آن ای که مخصوص داشت خود را به بلندی مقام
وَالرِّفْعَةِ، فَاَوْلِيآؤُهُ بِعِزِّهِ يَتَعَزَّزُونَ، وَيا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوكُ نيرَ
و رفعت و از این رو دوستانش به عزت او عزیز گردند و ای که پادشاهان طوق مذلت را برای او
الْمَذَلَّةِ عَلي اَعْناقِهِمْ، فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خآئِفُونَ، اَسئَلُكَ بِكَيْنُونِيَّتِكَ
بر گردن نهاده اند و از سطوت های او ترسانند از تو خواهم به حق بود کردنت
الَّتِي اشْتَقَقْتَها مِنْ كِبْرِيآئِكَ وَاَسئَلُكَ بِكِبْرِيآئِكَ الَّتِي اشْتَقَقْتَها مِنْ
که آن را از کبریای خود جدایش کردی و از تو خواهم به حق کبریایت که آن را از عزتت
عِزَّتِكَ، وَاَسئَلُكَ بِعِزَّتِكَ الَّتِي اسْتَوَيْتَ بِها عَلي عَرْشِكَ، فَخَلَقْتَ بِها
برگرفتی و از تو خواهم به حق عزتت که به وسیله آن بر عرش مستولی گشتی و بدان سبب
جَميعَ خَلْقِكَ، فَهُمْ لَكَ مُذْعِنُونَ، اَنْ تُصَلِّيَ عَلي مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَيْتِهِ.
همه خلق خود را آفریدی و همه به خدائیت اعتراف دارند که درود فرستی بر محمد و خاندانش
روايت است كه هر صاحب غمي اين دعا را بخواند حقّ تعالي او را از اندوه و غم آسايش بخشد .