دعای بعد از زیارت امام رضا علیه السلام
و در تحفة الزائر است كه شيخ مفيد ذكر كرده كه مستحب است كه بعد از نماز زيارت امام رضا عليه السلام اين دعا بخوانند :
اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ
خدایا از تو خواهم
يا اَللَّهُ الدَّآئِمُ في مُلْكِهِ، الْقآئِمُ في عِزِّهِ، الْمُطاعُ في سُلْطانِهِ، الْمُتَفَرِّدُ
ای خدائی که فرمانروائیش همیشگی و عزتش پایدار است و در سلطنتش (همه موجودات) فرمانبردار اویند
یکتا است
في كِبْرِيائِهِ، الْمُتَوَحِّدُ في دَيْمُومِيَّةِ بَقآئِهِ، الْعادِلُ في بَرِيَّتِهِ، الْعالِمُ في
در عظمت و بزرگواری و یگانه است در بقای همیشگی در میان مخلوقاتش به عدالت رفتار کند و دانا است در
قَضِيَّتِهِ، الْكَريمُ في تَأْخيرِ عُقُوبَتِه، اِلهي حاجاتي مَصْرُوفَةٌ اِلَيْكَ،
قضاوت و بزرگوار است در پس انداختن کیفر
خدایا حاجتهای من بسوی تو بازگردد
وَآمالي مَوْقُوفَةٌ لَدَيْكَ، وَكُلَّما وَفَّقْتَني مِنْ خَيْرٍ فَاَنْتَ دَليلي عَلَيْهِ،
و آرزوهایم در پیشگاه تو باز ایستاده و هرگاه مرا به کار نیکی موفق کرده ای راهنمای من بر آن کار
وَطَريقي اِلَيْهِ، يا قَديراً لا تَؤُدُهُ الْمَطالِبُ، يا مَلِيّاً يَلْجَأُ اِلَيْهِ كُلُّ راغِبٍ،
و طریق من بسوی آن تو بودی ای توانائی که (زیادی) خواسته ها درمانده اش نکند ای دارائی که به او پناه آرد هر مشتاق
ما زِلْتُ مَصْحُوباً مِنْكَ بِالنِّعَمِ جارِياً عَلي عاداتِ الْأِحْسانِ وَالْكَرَمِ،
همواره با نعمتهای تو قرین بوده ام و بر شیوه های احسان و کرمت (که نسبت به من داشتی) گام بر می داشتم
اَسْئَلُكَ بِالْقُدْرَةِالنَّافِذَةِ في جَميعِ الْأَشْيآءِ، وَقَضآئِكَ الْمُبْرَمِ الَّذي
از تو خواهم بدان نیروی نافذت در همه چیزها و بدان حکم مسلمت که با کوچکترین درخواستی
تَحْجُبُهُ بِاَيْسَرِ الدُّعآءِ وَبِالنَّظْرَةِ الَّتي نَظَرْتَ بِها اِلَي الْجِبالِ
آن را جلوگیری کنی و بدان نظری که از روی عنایت به کوهها کردی
فَتَشامَخَتْ، وَاِليَ الْأَرَضينَ فَتَسَطَّحَتْ، وَاِلَي السَّمواتِ فَارْتَفَعَتْ
و آنها بلندی گرفتند و به زمینها افکندی هموار شدند و به آسمانها نگریستی و آنها مرتفع گشتند
وَاِلَي الْبِحارِ فَتَفَجَّرَتْ، يا مَنْ جَلَّ عَنْ اَدَواتِ لَحَظاتِ الْبَشَرِ، وَلَطُفَ
و به دریاها آن نظر را کردی آنها روان گردیدند ای که والاتری از ابزار و آلات دید بشر و لطیفتری
عَنْ دَقآئِقِ خَطَراتِ الْفِكَرِ، لا تُحْمَدُ يا سَيِّدي اِلاَّ بِتَوْفيقٍ مِنْكَ
از ریزه کاریهائی که در افکار خطور کند ستایش نشوی ای آقای من جز به توفیق خودت که خود آن
يَقْتَضي حَمْداً، وَلا تُشْكَرُ عَلي اَصْغَرِ مِنَّةٍ اِلَّا اسْتَوْجَبْتَ بِها شُكْراً،
نیز موجب ستایش دیگری است و سپاسگزاریت نشود بر کوچکترین نعمتی جز آنکه سزاوار گردی بدان سپاسگزاری
فَمَتي تُحْصي نَعْمآؤُكَ يا اِلهي ، وَتُجازي آلاؤُكَ يا مَوْلايَ، وَتُكافَئُ
دیگری را پس چه زمان نعمتهایت بشماره در آید ای معبود من و سپاسگزاری شود به عطاهایت ای سرور من و پاداش داده شود
صَنايِعُكَ يا سَيِّدي ، وَمِنْ نِعَمِكَ يَحْمَدُ الْحامِدُونَ، وَمِنْ شُكْرِكَ
به داده هایت ای آقای من و آن هم از نعمتهای تو است که ستایشت کنند ستایش کنندگان و از سپاس تو است
يَشْكُرُ الشَّاكِرُونَ، وَاَنْتَ الْمُعْتَمَدُ لِلذُّنُوبِ في عَفْوِكَ، وَالنَّاشِرُ عَلَي
که سپاسگزاریت کنند سپاسگزاران و توئی که مورد اعتمادی در گذشتت از گناهان و گستراننده بر
الْخاطِئينَ جَناحَ سِتْرِكَ، وَاَنْتَ الْكاشِفُ لِلضُّرِّ بِيَدِكَ، فَكَمْ مِنْ سَيِّئَةٍ
خطاکاران بالهای پرده پوشیت را و توئی برطرف کننده سختی به قدرتت چه بسیار گناهی که
اَخْفاها حِلْمُكَ حَتّي دَخِلَتْ، وَحَسَنَةٍ ضاعَفَها فَضْلُكَ حَتّي عَظُمَتْ
پوشاند آن را بردباریت تا اینکه از بین رفت و کار نیکی که چند برابرش کرد فضل تو تا بزرگ گردید
عَلَيْها مُجازاتُكَ، جَلَلْتَ اَنْ يُخافَ مِنْكَ اِلَّا الْعَدْلُ، وَاَنْ يُرْجي مِنْكَ
برای آن پاداش تو
تو برتری از آنکه از تو بترسند جز ازعدالتت و از اینکه
اِلَّا الْأِحْسانُ وَالْفَضْلُ، فَامْنُنْ عَلَيَّ بِما اَوْجَبَهُ فَضْلُكَ، وَلا تَخْذُلْني
جز احسان و فضل چیز دیگری از تو امید رود
منت بنه بر من بدانچه لازمه فضل تو است و زبونم مکن
بِما يَحْكُمُ بِهِ عَدْلُكَ، سَيِّدي لَوْ عَلِمَتِ الْأَرْضُ بِذُنُوبي لَساخَتْ بي ،
بدانچه عدالتت بدان حکم کند ای آقای من اگر براستی زمین از گناهان من آگاه بود حتماً مرا در خود فرو برده بود
اَوْ الْجِبالُ لَهَدَّتْني ، اَوِ السَّمواتُ لَاخْتَطَفَتْني ، اَوِ الْبِحارُ لَأَغْرَقَتْني ،
یا اگر کوه ها بدانها اطلاع داشت مرا درهم می شکست یا اگر آسمانها می دانستند مرار بوده بودند یا اگر دریاها می دانست مرا
سَيِّدي سَيِّدي سَيِّدي ، مَوْلايَ مَوْلايَ مَوْلايَ، قَدْ تَكَرَّرَ وُقُوفي
درامواج خود غرق می کرد ای آقای من ... و ای مولا و سرور من... براستی بارها شد
لِضِيافَتِكَ، فَلا تَحْرِمْني ما وَعَدْتَ الْمُتَعَرِّضينَ لِمَسْئَلَتِكَ، يا
که به مهمانیت آمدم پس محرومم مکن از آنچه به درخواست کنندگانت وعده فرمودی ای
مَعْرُوفَ الْعارِفيِنَ، يا مَعْبُودَ الْعابِدينَ، يا مَشْكُورَ الشَّاكِرينَ، يا
مورد شناسائی برای عارفان و ای معبود عبادت کنندگان و ای مورد سپاس سپاسگزاران و ای
جَليسَ الذَّاكِرينَ، يا مَحْمُودَ مَنْ حَمِدَهُ، يا مَوْجُودَ مَنْ طَلَبَهُ، يا
همنشین اهل ذکر ای ستوده ستایش کنندگان ای حاضر نزد آن کس که تو را جوید ای
مَوْصُوفَ مَنْ وَحَّدَهُ، يا مَحْبُوبَ مَنْ اَحَبَّهُ، يا غَوْثَ مَنْ اَرادَهُ، يا
توصیف شده کسی که بیگانگی او را بپرستد ای محبوب دوستدارش ای فریادرس هر که آهنگش کند ای
مَقْصُودَ مَنْ اَنابَ اِلَيْهِ، يا مَنْ لا يَعْلَمُ الْغَيْبَ اِلاَّ هُوَ، يا مَنْ لا يَصْرِفُ
مقصد کسی که بسویش بازگردد ای که نداند غیب را جز او ای که نگرداند بدی
السُّوءَ اِلاَّ هُوَ، يا مَنْ لا يُدَبِّرُ الْأَمْرَ اِلاَّ هُوَ، يا مَنْ لا يَغْفِرُ الذَّنْبَ اِلاَّ هُوَ،
(و بلاء) را جز او ای که تدبیر کار را نکند جز او ای که نیامرزد گناه را جز او
يا مَنْ لا يَخْلُقُ الْخَلْقَ اِلاَّ هُوَ، يا مَنْ لا يُنَزِّلُ الْغَيْثَ اِلاَّ هُوَ، صَلِّ عَلي
ای که نیافریند خلق را جز او که فرو نفرستد باران را جز او درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاغْفِرْ لي يا خَيْرَ الْغافِرينَ، رَبِّ اِنّي اَسْتَغْفِرُكَ
محمد و آل محمد و بیامرز مرا ای بهترین آمرزندگان پروردگارا از تو آمرزش خواهم
اسْتِغْفارَ حَيآءٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَجآءٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِنابَةٍ،
آمرزش شرمساری و حیاء و از تو آمرزش خواهم آمرزش امیدواری و از تو آمرزش خواهم آمرزش توبه جوئی و بازگشت
وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَغْبَةٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ رَهْبَةٍ وَاَسْتَغْفِرُكَ
و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روی اشتیاق و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روی بیم و هراس و از تو آمرزش خواهم
اسْتِغْفارَ طاعَةٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ ايمانٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِقْرارٍ،
آمرزش از روی طاعت و فرمانبرداری و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روی ایمان و از توآمرزش خواهم از روی اقرار (بگناه)
وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ اِخْلاصٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ تَقْوي ، وَاَسْتَغْفِرُكَ
و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روی اخلاص و از تو آمرزش خواهم آمرزش تقوی و پرهیزکاری و از تو آمرزش خواهم
اسْتِغْفارَ تَوَكُّلٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ ذِلَّةٍ، وَاَسْتَغْفِرُكَ اسْتِغْفارَ عامِلٍ،
آمرزش از روی توکل و از تو آمرزش خواهم آمرزش از روی خواری و از تو آمرزش خواهم آمرزش کسی که برایت کار
لَكَ هارِبٍ مِنْكَ اِلَيْكَ، فَصَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَتُبْ عَلَيَ
کرده و از (ترس) تو بسوی خودت گریخته پس درود فرست بر محمد و آل محمد و توجه کن بر من
وَعَلي والِدَيَّ بِماتُبْتَ وَتَتُوبُ عَلي جَميعِ خَلْقِكَ، يا اَرْحَمَ
و بر پدر و مادرم بدانچه توجه کرده و بازگردی بر همه خلق خود ای مهربانترین
الرَّاحِمينَ، يا مَنْ يُسَمّي بِالْغَفوُرِ الرَّحيمِ، يا مَنْ يُسَمّي بِالْغَفُورِ
مهربانان ای که نامور گشتی به آمرزنده مهربان ای که نامور گشتی به آمرزنده
الرَّحيمِ، يا مَنْ يُسَمّي بِالْغَفُورِ الرَّحيمِ، صَلِّ عَلي مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ،
مهربان ای که نامور گشتی به آمرزنده مهربان درود فرست بر محمد و آل محمد
وَاقْبَلْ تَوْبَتي ، وَزَكِّ عَمَلي وَاشْكُرْ سَعْيي ، وَارْحَمْ ضَراعَتي ، وَلا
و بپذیر توبه ام را و پاک کن کردارم را و قدردانی کن از سعی و کوششم و رحم کن به تضرع و زاریم
تَحْجُبْ صَوْتي ، وَلا تُخَيِّبْ مَسْئَلَتي ، يا غَوْثَ الْمُسْتَغيثينَ، وَاَبْلِغْ
و در پرده (بی توجهی خود) قرار مده آوازم را و نومید مکن درخواستم را ای فریادرس فریادخواهان و برسان
اَئِمَّتي سَلامي وَدُعآئي ، وَشَفِّعْهُمْ في جَميعِ ما سَئَلْتُكَ، وَاَوْصِلْ
به امامان و پیشوایانم سلام و دعای مرا و شفیع ساز آنها را برای من در تمام آنچه از تو درخواست کردم و برسان
هَدِيَّتي اِلَيْهِمْ كَما يَنْبَغي لَهُمْ، و زِدْهُمْ مِنْ ذلِكَ ما يَنْبَغي لَكَ
هدیه مرا به ایشان بدانسان که شایسته مقام آنها است و بیفزا برای آنها آنچه را تو سزاوار آنی
بِاَضْعافٍ لا يُحْصيها غَيْرُكَ، وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظيمِ،
به چندین برابر که شماره اش نتواند جز تو و جنبش و نیروئی نیست جز به خدای والای بزرگ
وَصَلَّي اللَّهُ عَلي اَطْيَبِ الْمُرْسَلينَ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرينَ.
و درود خدا بر پاکیزه ترین فرستادگان محمد و آل پاکش
مؤلف گويد كه علامه مجلسي در بحار از بعض مؤلفات قدماي اصحاب زيارتي براي حضرت امام رضا عليه السلام نقل كرده كه معروف است به جواديه و در آخر آن زيارت است كه نماز زيارت بجا آور و تسبيح كن و هديه نما آن را به آن حضرت پس بگو: اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ يَا اللَّهُ الدَّائِمُ و اين دعا را تا به آخر نقل كرده پس هرگاه در آن مشهد مقدس آن زيارت را خواندي اين دعا را ترك مكن زيارت ديگر زيارتي است كه ابن قولويه از بعض ائمه عليهم السلام روايت كرده كه فرمودند: چون به نزد قبر امام رضا عليه السلام بروي بگو :
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَي عَلِيِّ بْنِ مُوسَي الرِّضَا الْمُرْتَضَي، الْأِمامِ التَّقِيِّ النَّقِيِّ، وَحُجَّتِكَ عَلي مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَمَنْ
خدایا درود فرست بر علی بن موسی الرضا آن امام پسندیده با تقوای پاک و حجت تو بر هر که روی زمین و هر که
تَحْتَ الثَّري ، الصِّدّيقِ الشَّهيدِ، صَلوةً كَثيرَةً تآمَّةً زاكِيَةً مُتَواصِلَةً
در زیر زمین است آن راستگوی شهید درودی بسیار و تام و تمام و پاکیزه و پیوسته
مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَةً، كَاَفْضَلِ ما صَلَّيْتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اَوْلِيآئِكَ.
و پی در پی و دنبال هم مانند بهترین درودی که می فرستی بر یکی از دوستانت
زيارت ديگر زيارتي است كه شيخ مفيد در مقنعه نقل كرده فرموده مي ايستي نزد قبر آن حضرت بعد از آنكه غسل زيارت كرده باشي و پاكيزه ترين جامه هاي خود را پوشيده باشي و مي گويي :
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا وَلِيَّ اللَّهِ وَابْنَ وَلِيِّهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا حُجَّةَ اللَّهِ وَابْنَ
سلام بر تو ای ولی (و نماینده) خدا و فرزند ولی او سلام بر تو ای حجت خدا و فرزند
حُجَّتِهِ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اِمامَ الْهُدي وَالْعُرْوَةَ الْوُثْقي ، وَرَحْمَةُ اللَّهِ
حجت او سلام برتو ای پیشوای هدایت و رشته محکم حق
و رحمت خدا
وَبَرَكاتُهُ، اَشْهَدُ اَنَّكَ مَضَيْتَ عَلي ما مَضي عَلَيْهِ آبآؤُكَ الطَّاهِرُونَ،
و برکاتش نیز بر تو باد گواهی دهم که تو به همان راهی رفتی که پدران پاکت بدان راه رفتند
صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ لَمْ تُؤْثِرْ عَميً عَلي هُديً، وَلَمْ تَمِلْ مِنْ حَقٍّ اِلي
- درودهای خدا بر ایشان باد - اختیار نکردی کوری (گمراهی) را بر هدایت و تمایل نگشتی از حق بسوی
باطِلٍ، وَاَنَّكَ نَصَحْتَ للَّهِ ِ وَلِرَسُولِهِ، وَاَدَّيْتَ الْأَمانَةَ، فَجَزاكَ اللَّهُ عَنِ
باطل و تو براستی خیرخواهی کردی برای خدا و پیامبرش و پرداختی امانت را پس خداوند پاداشت دهد از
الْأِسْلامِ وَاَهْلِهِ خَيْرَ الْجَزآءِ، اَتَيْتُكَ بِاَبي وَ اُمّي زآئراً عارِفاً بِحَقِّكَ،
دین اسلام و مسلمانان به بهترین پاداش
آمده ام - پدرم و مادرم به فدایت - به درگاه تو برای زیارت با معرفت به حق تو
مُوالِياً لِأَوْلِيآئِكَ، مُعادِياً لِأَعْدآئِكَ فَاشْفَعْ لي عِنْدَ رَبِّكَ،
و دوستدارم دوستانت را و دشمنم با دشمنانت پس شفاعت کن از من در نزد پروردگارت
پس بچسبان خود را به قبر و ببوس آن را و بگذار دو طرف روي خود را بر آن پس بگرد به جانب سر و بگو :
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا مَوْلايَ يَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ، اَشْهَدُ
سلام بر تو ای مولا و سرور من ای فرزند رسول خدا و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد گواهی دهم
اَنَّكَ الْأِمامُ الْهادي ، وَالْوَلِيُّ الْمُرْشِدُ، اَبْرَءُ اِلَي اللَّهِ مِنْ اَعْدآئِكَ،
که توئی امام راهنما و سرپرست با رشد و هدایت بیزاری جویم بدرگاه خداوند از دشمنانت
وَاَتَقَرَّبُ اِلَي اللَّهِ بِوِلايَتِكَ، صَلَّي اللَّهُ عَلَيْكَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَكاتُهُ.
و تقرب جویم بدرگاه خدا بوسیله دوستی تو درود خدا و رحمت خدا و برکاتش بر تو باد
پس دو ركعت نماز زيارت بجا آور و بعد از آن هر چه خواستي نماز كن و بگرد به طرف پا پس دعا كن به آنچه مي خواهي إن شاء الله