اعمال شب آخر ماه شعبان و اول ماه مبارک رمضان
به درستي كه حق تعالي در اين ماه آزاد مي گرداند بنده هاي بسيار از آتش جهنم براي حرمت ماه مبارك رمضان و شيخ از حارث بن مغيره نضري روايت كرده كه: حضرت صادق عليه السلام مي خواند در شب آخر شعبان و شب اول ماه رمضان :
اَللّهُمَّ اِنَّ هذَا الشَّهْرَ الْمُبارَكَ الَّذي اُنْزِلَ فيهِ الْقُرآنُ،
خدایا این ماه مبارکی که قرآن در آن نازل گشته آن قرآنی که
وَجُعِلَ هُديً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدي وَالْفُرْقانِ قَدْ حَضَرَ، فَسَلِّمْنا
راهنمای مردم گردیده و نشانه های روشنی از راهبری و جدا کردن میان حق و باطل است فرا رسیده پس ما را در این ماه
فيهِ وَسَلِّمْهُ لَنا، وَتَسَلَّمْهُ مِنَّا في يُسْرٍ مِنْكَ وَعافِيَةٍ، يا مَنْ اَخَذَ الْقَليلَ
سالم بدار و آن را در حال آسانی و تندرستی از ما بگیر ای که بگیرد اندک را
وَشَكَرَ الْكَثيرَ، اِقْبَلْ مِنِّي الْيَسيرَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ اَنْ تَجْعَلَ لي اِلي
و بسیار قدردانی کند
این طاعت اندک را از من بپذیر خدایا از تو خواهم که برای من به سوی هر
كُلِّ خَيْرٍ سَبيلاً، وَمِنْ كُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعاً، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، يا مَنْ
کار خیری راهی و از هر چه دوست نداری سر راهم مانعی قرار دهی ای مهربانترین مهربانان ای که
عَفا عَنّي وَعَمّا خَلَوْتُ بِهِ مِنَ السَّيِّئاتِ، يا مَنْ لَمْ يُؤاخِذْني
گذشتی از من و از آن کارهای زشتی که در پنهانی کردم ای که مرا به سبب دست زدن
بِارْتِكابِ الْمَعاصي ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ عَفْوَكَ، ياكَريمُ اِلهي
به گناهان نگیری گذشت
گذشت
گذشت تو را خواهانم ای بزرگوار خدایا
وَعَظْتَني فَلَمْ اَتَّعِظْ وَزَجَرْتَني عَنْ مَحارِمِكَ فلَمْ اَنْزَجِرْ، فَما عُذْري
مرا پند دادی ولی من پند نگرفتم و از کارهای حرام خود بازم داشتی ولی من بازنایستادم پس چه عذری
فَاعْفُ عَنّي يا كَريمُ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ، اَللّهُمَّ اِنّي اَسْئَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ
به درگاهت دارم ای کریم از من گذشت کن که عفوت و گذشتت را خواهانم خدایا از تو درخواست دارم آسودگی هنگام
الْمَوْتِ، وَالْعَفْوَ عِنْدَ الْحِسابِ، عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبدِكَ، فَلْيَحْسُنِ
مرگ و گذشت در وقت حساب را بزرگ است گناه از بنده ات پس باید گذشت
التَّجاوُزُ مِنْ عِنْدِكَ، يااَهْلَ التَّقْوي وَيا اَهْلَ الْمَغْفِرَةِ، عَفْوَكَ عَفْوَكَ،
از جانب تو نیز نیکو باشد ای شایسته پرهیزگاری و ای شایسته آمرزش عفوت و گذشتت را خواهانم
اَللّهُمَّ اِنّي عَبْدُكَ بْنُ عَبْدِكَ بْنُ اَمَتِكَ، ضَعيْفٌ فَقيرٌ اِلي رَحْمَتِكَ،
خدایا من بنده و فرزند بنده و فرزند کنیز توأم ناتوان و نیازمند مهر تو هستم
وَاَنْتَ مُنْزِلُ الْغِني والْبَرَكَةِ عَلَي الْعِبادِ، قاهِرٌ مُقْتَدِرٌ، اَحْصَيْتَ
و تویی که دارایی و برکت بر بندگانت فرو فرستی و تو چیره و توانایی کارهای بندگانت را
اَعمالَهُمْ، وَقَسَمْتَ اَرْزاقَهُمْ، وَجَعَلْتَهُمْ مُخْتَلِفَةً اَلْسِنَتُهُمْ وَاَلْوانُهُمْ،
شماره داری و روزیشان را قسمت کرده و زبان ها و رنگ هاشان را متفاوت کردی
خَلْقاً مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ وَلايَعْلَمُ الْعِبادُ عِلْمَكَ، وَلا يَقْدِرُ الْعِبادُ قَدْرَكَ،
آفرینشی پس از آفرینش دیگر و بندگانت دانش تو را ندارند و قدر تو را ندانند
وَكُلُّنا فَقيرٌ اِلي رَحْمَتِكَ، فَلا تَصْرِفْ عَنّي وَجْهَكَ، وَاجْعَلْني مِنْ
و همه ما نیازمند رحمتت هستیم پس ای خدا رو از من مگردان و مرا در کردار
صالِحي خَلْقِكَ، فِي الْعَمَلِ وَالْأَمَلِ وَالْقَضآءِ وَالْقَدَرِ، اَللّهُمَّ اَبْقِني
و آرزو و امور مربوط به قضا و قدر از شایستگان خلق خویش قرارم ده خدایا زنده ام بدار
خَيْرَ الْبَقآءِ وَاَفْنِني خَيْرَ الْفَنآءِ عَلي مُوالاةِ اَوْلِيآئِكَ، وَمُعاداةِ اَعْدآئِكَ،
به بهترین وضع زندگی و بمیرانم به بهترین مردن (یعنی) با دوستی دوستانت و دشمنی با دشمنانت
والرَّغْبَةِ اِلَيْكَ، والرَّهْبَةِ مِنْكَ، وَالْخُشُوعِ وَالْوَفاءِ وَالتَّسْليمِ لَكَ
و رغبت به درگاهت و ترس و خشوع از تو و وفاداری و تسلیم بودن در برابرت
وَالتَّصْديقِ بِكِتابِكَ، وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسُولِكَ، اَللّهُمَّ ما كانَ في قَلْبي
و تصدیق کردن کتاب تو (قرآن) و پیروی از روش پیغمبرت خدایا آنچه در دل دارم
مِنْ شَكٍّ اَوْ رَيْبَةٍ، اَوْ جُحُودٍ اَوْ قُنُوطٍ، اَوْ فَرَحٍ اَوْ بَذَخٍ اَوْ بَطَرٍ، اَوْ
از شک و تردید یا انکار یا ناامیدی یا خوشی یا گردن فرازی یا اسراف در خوشگذرانی یا
خُيَلاءَ اَوْ رِيآءٍ اَوْ سُمْعَةٍ اَوْ شِقاقٍ اَوْ نِفاقٍ، اَوْ كُفْرٍ اَوْ فُسُوقٍ، اَوْ
خودبینی یا خودنمایی یا شهرت جویی یا ایجاد دو دستگی یا دورویی یا کفر یا فسق یا
عِصْيانٍ اَوْ عَظَمَةٍ، اَوْ شَي ءٍ لا تُحِبُّ، فَاَسْئَلُكَ يا رَبِّ اَنْ تُبَدِّلَني
گناه یا بزرگ طلبی یا چیزهای دیگری که تو دوست نداری پس ای پروردگارا از تو خواهم که آن را تبدیل کنی
مَكانَهُ ايماناً بِوَعْدِكَ، وَوَفآءً بِعَهْدِكَ، وَرِضاً بِقَضآئِكَ، وَزُهْداً فِي
به ایمان به وعده ات و وفاداری به پیمانت و خوشنودی به قضاء و قَدرت و پارسایی در
الدُّنْيا، وَرَغْبَةً فيما عِنْدَكَ وَاَثَرَةً وَطُمَاْنينَةً وَتَوْبَةً نَصُوحاً، اَسْئَلُكَ
دنیا و اشتیاق بدانچه نزد تو است و فضیلتی و آرامشی و توبه خالص
این را از تو خواهم
ذلِكَ يا رَبَّ الْعالَمينَ، اِلهي اَنْتَ مِنْ حِلْمِكَ تُعْصي ، وَمِنْ كَرَمِكَ وَجُودِكَ
ای پروردگار جهانیان خدایا تو را بخاطر بردباریت نافرمانی کنند و به طمع جود و کرمت اطاعت کنند
تُطاعُ، فَكَانَّكَ لَمْ تُعْصَ، وَاَنَا وَمَنْ لَمْ يَعْصِكَ سُكَّانُ اَرْضِكَ، فَكُنْ عَلَيْنا
پس گویا نافرمانیت نکرده اند و من با کسانی که نافرمانیت نکردند همه ساکنان زمین توئیم تو بر ما
بِالْفَضْلِ جَواداً، وَبِالْخَيْرِ عَوَّاداً، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ، وَصَلَّي اللَّهُ عَلي مُحَمَّدٍ وَ الِهِ،
به فضل خویش بخشنده باش و به نیکویی بازگردنده ای مهربانترین مهربانان و درود خدا بر محمد و آل او
صَلوةً دآئِمَةً لا تُحْصي وَلا تُعَدُّ، وَلا يَقْدِرُ قَدْرَها غَيْرُكَ، يا اَرْحَمَ الرَّاحِمينَ.
درودی همیشگی که به شماره و عدد درنیاید و اندازه اش نتواند جز تو ای مهربانترین مهربانان