مفاتیح الجنان - نماز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام- با ترجمه- بصورت تصویری

نماز حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام

و از جمله نمازها نماز حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام است شيخ و سيّد از حضرت صادق عليه السلام روايت كرده اند كه فرمود هر كه از شماها چهار ركعت نماز اميرالمؤمنين عليه السلام را بجا آورد از گناهان بيرون آيد مانند روزي كه از مادر متولّد شده باشد و حاجت هاي او برآورده شود، بخواند در هر ركعت حمد يك مرتبه و پنجاه مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ أحَدٌ و چون فارغ شود اين دعا را بخواند كه تسبيح آن حضرت است:

سُبْحانَ مَنْ لاتَبيدُمَعالِمُهُ، سُبْحانَ مَنْ لاتَنْقُصُ خَزآئِنُهُ، سُبْحانَ مَنْ لاَاضْمِحْلالَ

منزه است آن که خزائنش گم نگردد نشانه هایش نابود نشود منزه است آنکه هیچ کس را در کارش مشارکت ندهد منزه است آنکه فخرش

لِفَخْرِهِ سُبْحانَ مَنْ لا يَنْفَدُ ما عِنْدَهُ، سُبحانَ مَنْ لاَ انْقِطاعَ لِمُدَّتِهِ سُبْحانَ

زوال نپذیرد منزه است آنکه دارائیش تمام نشود منزه است آنکه دورانش سپری نشود منزه است

مَنْ لا يُشارِكُ اَحَداً في اَمْرِهِ، سُبْحانَ مَنْ لا اِلهَ غَيْرُهُ پس دعا كند بعد از اين وبگويد:

آنکه کسی را در ریاست و حکومت کارش شرکت ندهد منزه است آنکه معبودی جز او نیست

يا مَنْ عَفا عَنِ السَّيِئاتِ وَ لَمْ يُجازِ بِهَا، اِرْحَمْ عَبْدَكَ يا اَللَّهُ، نَفْسي نَفْسي ،اَنَا

ای آنکه درگذری از بدی ها (گناهان) و بدانها کیفر نکنی به بنده ات رحم کن ای خدا نفس مرا نفس مرا

عَبْدُكَ يا سَيِّداهُ، اَنَا عَبْدُكَ بَيْنَ يَدَيْكَ اَيا رَبَّاهُ، اِلهي بِكَيْنُونَتِكَ

(ترحم کن) من بنده توام ای آقای من
من بنده توام که در برابرت هستم ای پروردگار من ای معبود من به هستی خودت

يااَمَلاهُ، يارَحْماناهُ ياغِياثاهُ، عَبْدُكَ عَبْدُكَ لاحيلَةَ لَهُ، يامُنْتَهي رَغْبَتاهُ، يا مُجْرِيَ

سوگند ای آرزوی من ای بخشاینده ای فریادرس بنده ات بنده ات چاره ای برایش نیست ای منتهای آرمانم ای روان کننده

الدَّمِ في عُرُوقي ، يا سَيِّداهُ يا مالِكاهُ، اَيا هُوَ اَيا هُوَ، يا رَبَّاهُ عَبْدُكَ عَبْدُكَ

خون دررگ هایم ای آقای من ای آقای من ای مالک من ای او
ای او
(ای آنکه هستی فقط اوست و باقی همه هیچ اند و وجودشان ممکن است)

لاحيلَةَ لي وَ لا غِني بي عَنْ نَفسْي ، وَ لااَسْتَطيعُ لَها ضَرّاً وَلانَفْعاً، وَ لا اَجِدُ

ای پروردگار من بنده ات بنده ات چاره ای برایم نیست و از خود چیزی ندارم و توانایی بر زیان و نفع خود ندارم و کسی را نمی یابم

مَنْ اُصانِعُهُ، تَقَطَّعَتْ اَسْبابُ الْخَدايِعِ عَنّي ، وَاضْمَحَلَّ كُلُّ مَظْنُونٍ عّني ،

که با او بسازم تمام وسائل چاره از من قطع شده و هر کجا گمان داشتم از بین رفت روزگار مرا تنها به درگاهت روانه ام

اَفْرَدَنِي الدَّهْرُ اِلَيْكَ، فَقُمْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ هذَا الْمَقامَ يا اِلهي ، بِعِلْمِكَ كانَ هذا

کرده پس پیش رویت در اینجا ایستادم معبودا تمام اینها با علم تو بوده پس تو

كُلُّهُ، فَكَيْفَ اَنْتَ صانِعٌ بي ، وَلَيْتَ شِعْري كَيْفَ تَقُولُ لِدُعآئي ، اَتَقُولُ نَعَمْ اَمْ

چگونه با من رفتار خواهی کرد و ای کاش می دانستم که پاسخ دعایم را چگونه خواهی گفت آیا می گویی «آری» یا

تَقُولُ لا، فَاِنْ قُلْتَ لافَيا وَ يْلي يا وَيْلي ، يا وَيْلي يا عَوْلي يا عَوْلي يا عَوْلي ،

می گویی «نه» پس اگر گفتی «نه» وای بر من پس وای بر من
وای بر من ای بیچارگی من ای بیچارگی من

ياشِقْوَتي يا شِقْوَتي يا شِقْوَتي ، يا ذُلّي يا ذُلّي ياذُلّي ، اِلي مَنْ وَ مِمَّنْ اَوْ عِنْدَ

ای بدبختیم ای بدبختیم ای بدبختیم
ای خواریم
ای خواریم
ای خواریم به چه کس! و از چه کسی یا پیش چه کس

مَنْ اَوْ كَيْفَ اَوْ ماذا اَوْ اِلي اَيِّ شَي ءٍ اَلْجَأُ وَ مَنْ اَرْجُو، وَ مَنْ يَجُودُ عَليَ

یا چطور یا چگونه یا به چه چیز پناه ببرم و به که امید داشته باشم و کیست که

بِفَضْلِهِ حينَ تَرْفُضُني ياواسِعَ الْمَغْفِرَةِ، وَاِنْ قُلْتَ نَعَمْ كَما هُوَالظَّنُّ بِكَ وَ

به فضل خود بر من بخشش کند آن زمان که تو برانیم ای آنکه آمرزشش پهناور است
اما اگر بگویی «آری» چنانچه گمان به تو

الرَّجآءُ لَكَ، فَطُوبي لي اَنَا السَّعيدُ وَاَناَ الْمَسْعُودُ، فَطُوبي لي ، وَ اَنَا

همین است و همین امید را به تو دارم پس خوشا بر حالم
در آن حال من سعادتمند و خوشبختم و خوشا به حالم که

الْمَرْحُومُ، يامُتَرَحِّمُ، يامُتَرَئّفُ يامُتَعَطِّفُ يامُتَجَبِّرُ، يامُتَمَلِّكُ يا مُقْسِطُ، لا

مشمول رحمتت واقع شده ام ای رحم کننده بسیار رؤف و با عطوفت ای دارنده بزرگی ای دهنده فرمانروایی ای خدای دادگر

عَمَلَ لي اَبْلُغُ بِهِ نَجاحَ حاجَتي ، اَسْئَلُكَ بِاْسمِكَ الَّذي جَعَلْتَهُ في مَكْنُونِ

عملی ندارم که بوسیله آن به خواسته ام ظفر جویم از تو می خواهم به حق آن نامت که آن را در پرده

غَيْبِكَ، وَاسْتَقَرَّ عِنْدَكَ، فَلا يَخْرُجُ مِنْكَ اِلي شَي ءٍ سِواكَ، اَسْئَلُكَ بِهِ وَبِكَ وَبِهِ،

غیب خود پنهان کرده ای و نزد خودت قرار گرفته بطوری که برای هیچ موجود دیگری غیر از تو ظاهر نشود بدان نام از تو می خواهم

فَاِنَّهُ اَجَلُّ وَاَشْرَفُ اَسْمآئِكَ، لا شَي ءَ لي غَيْرُ هذا، وَلا اَحَدَ اَعْوَدُ عَليَ

و به ذات خودت که آن برتر و شریف ترین نام های تو است و چیزی غیر از این ندارم و کسی سود رسان تر

مِنْكَ، ياكَيْنُونُ يا مُكَوِّنُ، يا مَنْ عَرَّفَني نَفْسَهُ، يا مَنْ اَمَرَني بِطاعَتِهِ يا مَنْ

از تو به من نیست ای هست به خود و ای هستی ده ای که خود را به من شناساندی ای که مرا به طاعتت واداشتی ای که مرا

نَهاني عَنْ مَعْصِيَتِهِ، وَ يا مَدْعُوُّ يا مَسْئُولُ، يا مَطْلُوباً اِلَيْهِ، رَفَضْتُ وَصِيَّتَكَ

از نافرمانیت بازداشتی ای که تو را خوانند و از تو خواهند و تو را طلب کنند وصیتی که در (باره پیروی نکردن شیطان)

الَّتي اَوْصَيْتَني وَ لَمْ اُطِعْكَ، وَ لَوْ اَطَعْتُكَ فيما اَمَرْتَني لَكَفَيْتَني ، ما قُمْتُ اِلَيْكَ

به من کردی بدورانداختم و پیرویت نکردم و اگرآنچه دستورم داده بودی اطاعتت می کردم تو هم درباره آنچه به درگاهت آمدم کفایتم

فيهِ وَ اَنَا مَعَ مَعْصِيَتي لَكَ راجٍ، فَلا تَحُلْ بَيْني وَ بَيْنَ ما رَجَوْتُ، يا مُتَرَحِّماً

می کردی ولی با اینکه من معصیتکارم به تو امیدوارم پس میان من و آنچه امید بدان دارم جدایی میفکن ای ترحم کننده

لي اَعِذْني مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ وَ مِنْ خَلْفي ، وَ مِنْ فَوْقي وَ مِنْ تَحْتي وَ مِنْ كُلِ

بر من پناهم ده از پیش رو و از پشت سرم و از بالای سرم و از زیر پایم

جِهاتِ الإِحاطَةِ بي ، اَللّهُمَّ بِمُحَمَّدٍ سَيِّدي ، وَبِعَلِيٍّ وَلِيّي ، وَبِالْأَئِمَةِ الرَّاشِدينَ

و از هر جهت که به من احاطه دارد خدایا به حق محمد آقای من و به حق علی مولای من و به حق امامان راهنمایم -

عَلَيْهِمُ السَّلامُ،اِجْعَلْ عَلَيْنا صَلَواتِكَ وَ رَاْفَتَكَ وَ رَحْمَتَكَ، وَاْوسِعْ عَلَيْنا مِنْ رِزْقِكَ،

که برایشان درود باد - رحمت های خود و لطف و مهرت را بر ما شامل گردان و روزیت را بر ما وسیع گردان

وَاقْضِ عَنَّاالدَّيْنَ وَجَميعَ حَوآئِجِنا، يااَللَّهُ يااَللَّهُ يااَللَّهُ، اِنَّكَ عَلي كُلِ شَيْ ءٍ قَديرٌ

و دَین ما را ادا فرما و همه حاجت های ما را برآور یا الله ... که همانا تو بر هر چیزی توانایی.

پس حضرت فرمود كه هر كه اين نماز را بجا آورد و اين دعا را بخواند چون فارغ شود نماند مابين او و خداوند تعالي گناهي مگر آن كه آمرزيده شود مؤلف گويد كه احاديث بسيار در فضيلت خواندن اين چهار ركعت نماز در شب و روز جمعه وارد شده و اگر بعد از نماز بگويد اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَي النَّبِيِّ الْعَرَبِيِّ وَ الِهِ وارد شده كه گناهان گذشته و آينده او آمرزيده شود و چنان باشد كه دوازده مرتبه قرآن را ختم كرده باشد و حقّ تعالي گرسنگي و تشنگي قيامت را از او رفع كند.