احکام شرعی - احکام طهارت/ - نجاسات/ - احکام نجاسات - تطابق با فتوای آیت الله العظمی خویی

135 - نجس کردن خط و ورق قرآن ( در صورتي كه مستلزم هتك باشد بي اشكال حرام است ، و اگر نجس شود بايدفورا آن را آب كشيد، بلكه بنابر احتياط واجب در غير فرض هتك نيز نجس كردن آن حرام و آب كشيدن واجب است .) حرام است ، و اگر نجس شود باید فورا آن راآب بکشند.

136 - اگر جلد قرآن نجس شود، در صورتی که بی احترامی به قرآن باشد باید آن راآب بکشند.

137 - گذاشتن قرآن روی عین نجس مانند خون و مردار، اگر چه آن عین نجس خشک باشد، ( حكم نجس كردن آن را دارد.) حرام است و برداشتن قرآن از روی آن واجب می باشد.

138 - نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه یک حرف آن باشد ( حكم نجس كردن آن را دارد، و اگر نوشته شود بايد...) حرام است ، و اگرنوشته شود باید آن را آب بکشند یا به واسطه تراشیدن و مانند آن کاری کنند که از بین برود.

139 - ( در صورتي كه دادن قرآن به كافر مستلزم هتك باشد، حرام و گرفتن قرآن ازاو واجب است .) احتیاط واجب آن است که از دادن قرآن به کافر خودداری کنند و اگرقرآن دست اوست در صورت امکان از او بگیرند.

140 - اگر ورق قرآن یا چیزی که احترام آن لازم است مثل کاغذی که اسم خدا یاپیغمبر یا امام بر آن نوشته شده در مستراح بیفتد، بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید به آن مستراح نروند تا یقین کنند آن ورق پوسیده است . و نیز اگر تربت درمستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید تا وقتی که یقین نکرده اند به کلی از بین رفته به آن مستراح نروند.

141 - خوردن و آشامیدن ( چيز متنجس حرام است ، و همچنين خوراندن آن به ديگري ، و در خوراندن آن به طفل يا ديوانه اظهر جواز است . و اگر خود طفل يا ديوانه غذاي نجس بخورد يا بادست نجس غذا را نجس كند و بخورد، بي اشكال لازم نيست از او جلوگيري كنند.) چیز نجس حرام است ، و نیز خورانیدن عین نجس به اطفال در صورتی که ضرر داشته باشد، حرام می باشد. بلکه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابر احتیاط واجب باید از آن خودداری کنند، ولی خوراندن غذاهایی که نجس شده است به طفل حرام نیست .

142 - فروختن و عاریه دادن چیز نجسی که می شود آن را آب کشید، ( اگر نجس بودن آن را به طرف بگويند، اگر چه از قسم خوراكي باشد، اشكال ندارد.) اگر نجس بودن آن را به طرف نگویند، اشکال ندارد. ولی چنانچه انسان بداند که عاریه گیرنده و خریدار آن را در خوردن و آشامیدن استعمال می کنند، باید نجاستش را به اوبگویند.

143 - اگر انسان ببیند کسی چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند،لازم نیست به او بگوید.

144 - اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیزدیگر کسانی که وارد خانه او می شوند با رطوبت به جای نجس رسیده است ، ( و در معرض اين باشد كه نجاست به خوردني و آشاميدني سرايت كند، بايدبه آنان بگويد.)لازم نیست به آنان بگوید.

145 - اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است ، باید به مهمانها بگوید. اما اگر یکی از مهمانها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد ( كه ممكن است به واسطه نجس بودن آنان خود او هم نجس شود، بايد بعد ازغذا به آنان بگويد.) که می داند به واسطه نگفتن خود او هم نجس می شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.

146 - اگر چیزی را که عاریه کرده نجس شود ( چنانچه صاحبش آن چيز را در كاري كه شرط آن پاكي است استعمال مي كند،مانند ظروفي كه در خوردن و آشاميدن استعمال مي شود، واجب است نجس شدن آن را به او بگويد. و اما مثل لباس ، نجس شدن آن را لازم نيست بگويد، اگر چه بداند صاحبش با آن نماز مي خواند، زيرا كه پاك بودن لباس در نماز شرط واقعي نيست .) اگر بداند که صاحبش آن چیز رادر خوردن و آشامیدن استعمال می کند، واجب است به او بگوید.

147 - ( اگر بچه بگويد چيزي نجس است يا چيزي را آب كشيده ، نبايد حرف اورا قبول كرد. ولي بچه اي كه تكليفش نزديك است اگر بگويد چيزي را آب كشيدم ، درصورتي كه آن چيز در تصرف او باشد، يا آن بچه مورد اطمينان باشد، حرف او قبول مي شود. و همچنين اگر بگويد چيزي نجس است .) بچه ممیزی که خوب و بد را می فهمد، اگر تکلیفش هم نزدیک است اگربگوید چیزی را آب کشیدم ، دوباره باید آن را آب کشید. ولی اگر بگوید چیزی که در دست اوست نجس است ، احتیاط آن است که از آن اجتناب کنند. اگر چه بعید نیست اعتبار قول صبی مراهق .