احکام شرعی - احکام طهارت/ - نجاسات/ - احکام نجاسات - تطابق با فتوای آیت الله العظمی مکارم

135 - نجس کردن خط و ورق قرآن حرام است ، و اگر نجس شود باید فورا آن راآب بکشند.

136 - اگر جلد قرآن نجس شود، در صورتی که بی احترامی به قرآن باشد باید آن راآب بکشند.

137 - گذاشتن قرآن روی عین نجس مانند خون و مردار، اگر چه آن عین نجس خشک باشد، ( چنانچه موجب بي احترامي باشد، حرام است و بايد آن را برداشت .) حرام است و برداشتن قرآن از روی آن واجب می باشد.

138 - نوشتن قرآن با مرکب نجس اگر چه یک حرف آن باشد حرام است ، و اگرنوشته شود باید آن را آب بکشند یا به واسطه تراشیدن و مانند آن کاری کنند که از بین برود.

139 - ( دادن قرآن به دست كافر اگر موجب بي احترامي باشد، حرام است و اگراميد هدايت او برود، يا براي تبليغ اسلام باشد جايز بلكه گاهي واجب است .) احتیاط واجب آن است که از دادن قرآن به کافر خودداری کنند و اگرقرآن دست اوست در صورت امکان از او بگیرند.

140 - اگر ورق قرآن یا چیزی که احترام آن لازم است مثل کاغذی که اسم خدا یاپیغمبر یا امام بر آن نوشته شده در مستراح بیفتد، بیرون آوردن و آب کشیدن آن اگر چه خرج داشته باشد واجب است ، و اگر بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید( بنابر احتياط واجب ...) به آن مستراح نروند تا یقین کنند آن ورق پوسیده است . ( يا خط آن محو شده است . و نيز اگر تربت امام حسين عليه السلام در محل آلوده اي بيفتد، بايد اگر ممكن است آن را بيرون آورند.) و نیز اگر تربت درمستراح بیفتد و بیرون آوردن آن ممکن نباشد، باید تا وقتی که یقین نکرده اند به کلی از بین رفته به آن مستراح نروند.

141 - خوردن و آشامیدن چیز نجس حرام است ، و نیز خورانیدن عین نجس ( به اطفال حرام مي باشد، و بنابر احتياط واجب بايد از خورانيدن غذايي كه نجس شده به اطفال نيز خودداري كرد. اما آنچه بر اثر نجس بودن دست خود آنهانجس مي شود، اشكال ندارد.) به اطفال در صورتی که ضرر داشته باشد، حرام می باشد. بلکه اگر ضرر هم نداشته باشد بنابر احتیاط واجب باید از آن خودداری کنند، ولی خوراندن غذاهایی که نجس شده است به طفل حرام نیست .

142 - ( فروختن و عاريه دادن چيز نجس اشكال ندارد و اطلاع دادن نيز لازم نيست ،مگر در صورتي كه بداند گيرنده آن را در خوردن و نماز و مانند آن استعمال مي كند،كه احتياط واجب اعلام است .) فروختن و عاریه دادن چیز نجسی که می شود آن را آب کشید، اگر نجس بودن آن را به طرف نگویند، اشکال ندارد. ولی چنانچه انسان بداند که عاریه گیرنده و خریدار آن را در خوردن و آشامیدن استعمال می کنند، باید نجاستش را به اوبگویند.

143 - اگر انسان ببیند کسی چیز نجسی را می خورد یا با لباس نجس نماز می خواند،لازم نیست به او بگوید.

144 - اگر جایی از خانه یا فرش کسی نجس باشد و ببیند بدن یا لباس یا چیزدیگر ( مهمان با رطوبت به جاي نجس رسيده است ، احتياط آن است كه به او اعلام كند.) کسانی که وارد خانه او می شوند با رطوبت به جای نجس رسیده است ، لازم نیست به آنان بگوید.

145 - اگر صاحب خانه در بین غذا خوردن بفهمد غذا نجس است ، ( بنابر احتياط بايد به مهمانها بگويد، ولي اگر يكي از مهمانها بفهمد لازم نيست به ديگران بگويد، فقط بايد خودش اجتناب كند مگر اينكه با او معاشرت داشته باشند كه براي جلوگيري از آلودگي خودش مي تواند بعد از غذا خوردن به آنهابگويد، تا دست و دهان خود را آب بكشند.) باید به مهمانها بگوید. اما اگر یکی از مهمانها بفهمد، لازم نیست به دیگران خبر دهد. ولی چنانچه طوری با آنان معاشرت دارد که می داند به واسطه نگفتن خود او هم نجس می شود، باید بعد از غذا به آنان بگوید.

146 - اگر چیزی را که عاریه کرده نجس شود اگر بداند که صاحبش آن چیز رادر خوردن و آشامیدن ( و نماز و مانند آن استعمال مي كند، احتياط واجب اعلام است .) استعمال می کند، واجب است به او بگوید.

147 - ( خبر دادن غير بالغ به نجس بودن يا پاكي چيزي قبول نمي شود، حتي درمورد چيزي كه در اختيار اوست ، مگر اين كه اطمينان از گفته او حاصل شود.) بچه ممیزی که خوب و بد را می فهمد، اگر تکلیفش هم نزدیک است اگربگوید چیزی را آب کشیدم ، دوباره باید آن را آب کشید. ولی اگر بگوید چیزی که در دست اوست نجس است ، احتیاط آن است که از آن اجتناب کنند. اگر چه بعید نیست اعتبار قول صبی مراهق .