رحلت آیتاللَّه مرعشی نجفی (1369 ش)
آیتاللَّه سیدشهاب الدین بن سید محمود بن سیدالحکماء تبریزی مرعشی نجفی، در سال 1276 ش ( 1315 ق) در نجف به دنیا آمد.
تحصیلات ابتدایی و مقدمات علوم را نزد پدرش فرا گرفت و سپس به درس حضرات آیات میرزا محمدتقی حائری شیرازی، آقاضیاءالدین عراقی، شیخ احمد کاشف الغطاء و.
.
.
پیوست و در نجف، کربلا، کاظمین، سامرا، تهران و قم، نزد بیش از یکصد استاد بزرگ زانوی ادب به زمین زد.
حافظه قوی، هوش سرشار و علاقه شدید به اهل بیت(ع)، از ایشان عالمی ساخت که نه تنها در علوم دینی بلکه در بسیاری از علوم مانند کلام، ادیان، انساب، حدیث، رجال، درایه و علم حروف نیز مهارت بسیار داشت تا جائی که بیش از 200 تن از علمای تشیع اثنی عشری و دیگر فرق شیعه و تعداد کثیری از شخصیتهای اهل سنت بر اجازه اجتهادش، مهر تأیید زده بودند.
وی در سن 27 سالگی در قم رحل اقامت افکند و تا پایان عمر در همانجا به تدریس و تألیف مشغول گردید.
حاصل عمر پربرکت ایشان در حدود 150 اثر نفیس است.
وی طی بیش از 70 سال تدریس، شاگردان فاضلی پرورش داد که هر کدام از آنها، در شمار علما و مدرسین حوزههای علمیه شیعه میباشند که حضرات آیات سید مصطفی خمینی، سید محمود طالقانی، مرتضی مطهری، سیدمحمد بهشتی، شهاب الدین اشراقی، محمد مفتح، امام موسی صدر، میرزا جواد تبریزی، شیخ حسین نوری همدانی، سیدرضا صدر، سید مهدی روحانی و سید مرتضی عسکری از آن جملهاند.
از مهمترین خدمات معظمله بنای کتابخانه، مسجد، مدارس، حسینیهها و مراکز درمانی میباشد.
آن بزرگوار در جریان حضور انگلیسیها در عراق متوجه شد که عمال استعمار پیر، برای غارت میراث علمای جهان اسلام به خرید کتابهای نفیس و خطی مبادرت میکنند.
از این رو با زحمات بسیار و گاه با کسب درآمد ناچیز از راه کارگری به خرید کتب نادر اقدام کرد.
حاصل این اقدام، حفظ بسیاری از متون جهان اسلام در کتابخانهای است که بعدها در قم تاسیس کرد.
آیتاللَّه مرعشی در طول نهضت اسلامی ایران به رهبری امام خمینی(ره)، همواره حامی و پشتیبان نهضت بود.
پس از پیروزی انقلاب نیز، همواره از نظام اسلامی حمایت میکرد و در مناسبتهای مختلف، با ارسال پیامها، به تقویت نظام میپرداخت.
سرانجام این اسوه فضیلت و علم، در هفتم شهریور 1369 ش برابر هفتم صفر 1411 ق، در 96 سالگی دار فانی را وداع گفت و پس از تشییعی باشکوه، بر حَسَب وصیت معظمله، در راهروی ورودی کتابخانهاش مدفون شد.